زیر آسمان شب

 

 

 

                                    

 

 

 

 

                                         

 

 

                                                              من دست خالی آمدم ، دست من و دامان تو

 

سرتا به پا درد و غمم، درد من و درمان تو

 

تو هر چه خوبی من بدم ، بیهوده بر هر در زدم

 

آخر به این در آمدم ،باشم کنار خوان تو

 

من از هر دررانده ام ، من رانده ی وامانده ام

 

یا خوانده یا نا خوانده ام ،اکنون منم مهمان تو

 

پای من از ره خسته شد، بال و پرم بشکسته شد

 

هر در به رویم بسته شد، جز درگه احسان تو

 

گفتم منم در می زنم ،گفتی به تو سر می زنم

 

من هم مکرر می زنم ،کو عهد و کو پیمان تو؟

 

سوی تو رو آورده ام، ای خم سبو آورده ام

 

من آبرو آورده ام، کو لطف بی پایان تو؟

 

حال من گوشه نشین، با گوشه ی چشمی ببین

 

جز سایه ی پر مهرتان، جایی ندارم جان تو

 

من خدمتی ننموده ام، دانم بسی آلوده ام

 

 اما به عمری بوده ام، چون خار در بستان تو 

 

گلدسته هایِ مرقدتان پایه هایِ عرش           

 فانوس هایِ ساحل بی انتهایِ عرش

 

 بر ساحت ضریح تو انس وملک دخیل              

  آیینه کاری حرمت کار جبرئیل

 

 زوار خاکی حرمت کبریایی اند                       

 سرگرم کاروکسب شریف گدایی اند

 

 هرلحظه فطرس آمده پابوسیِ شما              

 طفلی همیشه مانده پَرش زیردست وپا

 

 لاهوتیان مقلد احکام عشق تان                      

 مِی خوارگان دائمیِ جام عشق تان

 

 ای قبله ی نیاز سماواتیان رضا                        

 پیر مغانِ دیر خراباتیان رضا

 

 صدها ستاره مست شراب نگاه تان                 

 بال فرشته هایِ سما فرش راه تان

 

 پیغمبران ز محضرتان فیض می برند                 

 بهر کبوتران حرم دانه می خرند

 

 روح الامین به لطف شما دل سپرده است         

 او با کبوتران حرم دانه خورده است

 

 امشب دخیل پنجره فولاد می شوم                 

 در بیستون عشق تو فرهاد می شوم

 

 ای نورلایزال، بگو با دلم سخن                        

 شد بقعه ی مطهرتان کوه طور من

 

 شیرین دهن، حدیث تو طعم عسل دهد         

 زیبا سخن،کلام تو عطر غزل دهد

 

 آقا نگاهتان به گِلم  روح داده است           

 تاثیر ‌چشم هایِ شما فوق العاده است

 

 من کافر نگاه اهورایی توام                           

 مجذوب طرز خنده ی زهرایی توام

 

 دربین پیروان تو ملحدترین منم                       

 زندیقیِ رسیده به مرز یقین منم

 

 تا بت پرست کعبه ی خال شما شدم           

 زاهدترین خلیفه ی ملک خدا شدم

 

  از زیر قبه ی تو به معراج می روم                    

 دیوانه وار در پی حلاج می روم

 

 قرآن مقام شامخ تان را ستوده است             

 گنجینه ی حقایق خود را گشوده است

 

 با گوشه چشمِ فاطمیِ خود چها کنی!            

 سنگ سیاه قلبِ مرا ،کهربا کنی

 

 من از پل صراط جزا پرت می شوم                  

 دستم اگر که روز قیامت رها کنی

 

 آقا چه می شود که مرا در صف حساب           

 از لابه لای آن همه آدم سوا کنی

 

 آقا چه می شود که شوم مَحرم و شما           

 من را برای دیدن زهرا صدا کنی

 

 آقا سعادت دو جهان قسمتم شود                   

 یکبار اگر برای غلامت دعا کنی

 شعر وحید قاسمی 

هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب

 گریان، زغمى دیده عالم شده امشب

آهنگ سرشکم، که رسد بر لب مژگان

 با این دل سودا زده همدم شده امشب

پایان شب آخر ماه صفر است این

 یا آنکه زنو ماه محرّم شده امشب

مهتاب، رخ خویش نهان کرد زماتم

 چون رحلت پیغمبر خاتم شده امشب

از داغ جگر سوز نبى سیّد ابرار

 نخل قد زهرا و على خم شده امشب

شد کار فلک، خون جگر خوردن از این غم

گردون، ز محن با رخ درهم شده امشب

سیماى جهان، غرقه خون دل «یاسر»

 در سوگ رسول اللّه اعظم شده امشب

 

چهل روز، ذکر لبم یا حسین است

جهل روز ، تاب و تبم یا حسین است

چهل روز با خاطراتت سحر شد

چهل روز زینب بسی خون جگر شد

چهل روز یاد آور رنج و ناله

چهل روز با خاطرات سه ساله

چهل روز دریای ماتم خروشید

چهل روز از نی سرت بوسه می چید

چهل روز هر گل ز داغ تو پژمرد

چهل روز دیدم لبت خیزران خورد

چهل روز شش ماه ای رفت و پر زد

چها روز دائم ربابت به سر زد

چهل روز اهل حرم گرم زاری

چهل روز این زینب و اشک جاری

چهل روز اهل حرم در خطر بود

 

 

 

ای آسمان در عزای حسین خون گریه کن